Special 07 ขย่มวังหลัง Minsoen
“อย่าถามในสิ่งที่เจ้าเองก็รู้ดีเลย เจ้ารู้.. ว่ามันจะเกิดอะไร”
“ท่าน..”
“เจ้ารู้ดี.. ใช่ไหมล่ะ”
“ข้ากลัว.. ฝ่าบาท.. ข้ารู้สึกกลัวจริงๆนะ”
มินฮยอนมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น ประกายตาที่ไหวระริกเป็นหลักฐานที่ชัดเจนว่าเธอไม่ได้โกหก
“กลัวอะไรล่ะ หืม..”
“กลัวอะไรล่ะ หืม..”
“ก็.. ไม่รู้สิ อธิบายไม่ถูก..”
“แล้วเจ้ากลัวข้าหรือเปล่า”
เธอส่ายหน้า
“เพราะฉะนั้นก็ไม่ต้องกลัว ตราบใดที่ในใจเจ้าไม่ได้กลัวข้า สิ่งที่จะเกิดขึ้นจากข้า ก็ไม่มีอะไรน่ากลัวเช่นกัน”
“...”
“ข้าจะทำให้เจ้าชอบทุกอย่างที่เป็นข้า เชื่อสิ”
“อื้อ..”
นัยน์ตาที่สว่างสุกใสราวดาวฤกษ์ในคืนที่มืดมิดนั้นหลับลง ยินยอมและไม่อาจต้านทานชายที่อยู่เบื้องหน้าอีกแล้ว ทุกถ้อยคำที่เขาเอื้อนเอ่ย ต้องการเพียงความรู้สึกไว้เนื้อเชื่อใจจากเธอเท่านั้น
เธอยอมแล้ว
เธอจะเชื่อเขาก็ได้..
ถ้าชีวิตถูกลิขิตให้อยู่ภายใต้คำสั่งของจักรพรรดิรูปงามผู้นี้ การขอให้เชื่อในเขาคงเป็นอีกอย่างหนึ่งที่ชายาอย่างเธอพึงทำ
รสจูบนั้นแปลกใหม่และวาบหวาม ริมฝีปากบางเผยอรับการรุกล้ำและสัมผัสอย่างอ่อนไหว ทุกการดูดดึง ขบเม้ม ฉุดอารมณ์ให้ลุ่มหลงและทวีความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ ปลายลิ้นร้อนถูกตวัดเคล้าคลึงซ้ำๆ กวาดชิม ดูดดื่ม ความชุ่มชื้นจนทั่วโพรงปาก
ความปรารถนาที่เขาพยายามปลุกเร้า เธอเรียนรู้และโต้ตอบผ่านปลายลิ้นที่เริ่มเกี่ยวกระหวัดกลับ ขบเม้มสลับดูดดึงริมฝีปากเขาตอบอย่างหยอกเย้า จูบที่นานเนิ่นและฉ่ำชื้น ดวงตากลมโตคู่นั้นลืมตาขึ้นสบประสานกับนัยน์ตาสีเข้มคมสนิทที่บัดนี้มองตอบด้วยความต้องการที่ไม่ต่างกัน
สองร่างผวาเข้าจูบกันอีกครั้ง ชื่นชมและหลงใหลในรสสัมผัสของอีกฝ่ายอย่างวางไม่ลง ลิ้นนั้นหยอกเย้า ฟาดฟัน แต่แลกเปลี่ยนความรู้สึกของกันและกันได้อย่างดี
ร่างบางในอาภรณ์ที่น้อยชิ้นดิ้นเร่า แอ่นอกแอ่นตัวบดเบียดเข้ากับอกแกร่งอย่างลืมตัว ความรู้สึกหวาดกลัวและระมัดระวังตัวได้มลายสิ้น เหลือเพียงความต้องการภายในที่ร่ำร้องหารสสัมผัสที่แปลกใหม่จากเขาเท่านั้น
เนินอกกลมกลึงแต่นิ่มหยุ่นถูไถอกแกร่งที่อุดมกล้ามเนื้อแน่นไปทั่วทุกตารางนิ้ว บดเบียดเสียดสีประดุจดังการกระหายรสสัมผัสในบริเวณนั้น ปลายยอดอกที่ถูกการสัมผัสผ่านตื่นตัวที่ดุนดันโผล่เนื้อผ้าเป็นไตแข็ง มินฮยอนร้องครางต่ำกับปฏิกิริยาดังกล่าวอย่างพอใจ
จมูกคมฝังลงสูดกลิ่นกายสาวที่หอมหวาน ซุกไซร้ ดูดเม้มไปโดยรอบลำคอที่งามระหง เธอเชิดคอขึ้นรับสัมผัสและรสจูบนั้นอย่างเต็มใจ ปลายลิ้นร้อนผ่าวลากไล่ลงมาตามเนินอกที่อวบอิ่ม อาภรณ์ที่เบาบางที่ขาวสะอาดแนบเนื้อจนเห็นทรวดทรงที่งดงามน่าน่าปรารถนา
ฝ่ามือที่ลูบไล้ตามแนวข้างลำตัวในตอนแรก เปลี่ยนมาเคล้าคลึงทรวงอกเต่งตึงผ่านผ้าลูกไม้ที่บางเบา ฟอนเฟ้นจนทั่วเนินอกเนียนนุ่ม ปลายนิ้วสะกิดผ่านส่วนที่เริ่มแปรสภาพเป็นไตแข็ง ดุนดันผ่านเนื้อผ้าออกมาให้เห็นเป็นเม็ดกลมเล็กและนูนเด่น ฝ่ามือใหญ่ลงน้ำหนักรุนแรงขึ้น เคล้าคลึงอยู่ซ้ำๆ อกอวบแอ่นถลาขึ้นตอบโต้สู้มือตามจังหวะหนักเบาอย่างรู้ใจ
ปลายลิ้นอุ่นยังคงหยอกเย้าดูดสลับเม้มเนื้อผิวที่เนียนใสตามช่วงลำคอจนเกิดเป็นรอยแดงระเรื่อ เสียงหวานที่เริ่มครางแผ่วทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองดวงหน้างามนั้นอีกครั้ง
เธอหลับตาพริ้ม ขนตาดำขลับยาวเป็นแพสวยยิ่งทำให้เธออ่อนโยนและน่าปรารถนาขึ้นอีกเป็นสองเท่า ริมฝีปากที่แดงปื้นจากรอยจูบ พาอารมณ์เขาพุ่งทะยานขึ้นเป็นเท่าที่สิบ ผิวเนื้อเนียนสะอาดราวกับไข่ปอก กลิ่นหอมเฉพาะตัว ชวนให้หลงใหลเป็นเท่าที่ร้อย
แต่ทุกอย่างที่รวมเป็นเธอ ความเป็น ‘ซอนโฮ’ คนที่มินฮยอนปรารถนาตั้งแต่แรกพบ จุดประกายทุกอย่าง ทุกความต้องการเป็นพันเท่าทวีคูณ
ไม่ใช่แค่ความต้องการครอบครองและรักใคร่ หากแต่ปรารถนาที่ให้จะเคียงคู่อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต
รักที่แตกต่างจากที่ใจเคยพานพบ เฝ้าถวิลหาอย่างแรงกล้า แม้จะเกิดขึ้นรวดเร็วราวกับความฝัน
แต่มีแค่ตัวเขาเท่านั้นที่รู้ดี ‘ว่ามันจริง’
‘รักจริงๆ’
ริมฝีปากเลื่อนลงสู่เนินอกอวบ คุลกเคล้าใบหน้าแนบสัมผัสกับผ้าลูกไม้ที่แทบจะปกปิดอะไรไม่ได้ กวาดลิ้นที่ชื้นเปียกวาดลงบนวงกลมเล็กที่นูนแข็ง สะกิดเขี่ยลงน้ำหนักแรงสลับเบา ก่อนจะเปลี่ยนมาดูดดึงขึ้น ตวัดปลายยอดเข้าไปในโพรงปาก ดูดดึงขบเม้มจนคนใต้ร่างครางหอบ
ผ้าลูกไม้ที่ปกปิดผิวเนื้อส่วนบนบริเวณยอดอกเปียกชื้น คราบน้ำลายของเขาที่ฝากไว้ทำให้เนื้อป้านั้นแนบลู่กับสรีระมากยิ่งขึ้น
“อือ..”
“ถอดออกนะ.. ซอนโฮ..”
ฝ่ามือใหญ่ปลดสายเสื้อนอนออกจากไหล่เนียนขาว รูดลงตามลำตัวผ่านทรวงอกอวบ หน้าท้องเรียบเนียน ส่วนที่อูมอวบของอิสตรีเพศ ก่อนจะลากลงไปจนสุดปลายเท้า
ไม่มีปราการใดมาบดบังความงามของเธออีกแล้ว
“ซอนโฮ..”
“เพคะ..”
ร่างสูงเลื่อนตัวขึ้นไปกดจูบริมฝีปากอิ่ม สอดลิ้นร้อนเข้าไปดูดดื่มความฉ่ำหวานอีกครั้ง ลิ้นเล็กที่ไร้เดียงสา กว่าในตอนแรกเริ่มตวัดตอบ เกี่ยวกระหวัดเคล้าเคลียจนฉ่ำใจ มือเล็กที่เคยดันอกเขาให้ห่างออก กลายเป็นโอบคล้องคอไว้ไม่ให้ผละออก
ริมฝีปากหนาไล่พรมจูบตามซอกคอหอมกรุ่น ซุกไซร้นัวเนียอยู่สักพัก ก่อนจะเลื่อนลงมางับปลายยอดถันสีชมพูเข้มที่นูนแข็ง ปลายลิ้นดูดดึงสลับกับเขี่ยเย้า ถันอีกข้างถูกเร้าเร่งอารมณ์ด้วยปลายนิ้วที่เขี่ยวนจนปลายอกเป็นไตแข็ง
ขาเรียวบิดเร่าครวญครางเสียงแผ่ว ฝ่ามือหนาเลื่อนลงลูบไล้เนื้อเนินที่อูมอิ่มนั้นช้าๆ ปลายนิ้วกรีดตามรอยแยกของร่างกายที่เริ่มชื้นเปียก นิ้วเรียวกดผ่านผิวเนื้ออวบนิ่ม แก่นเกสรนูนนิ่มเปลี่ยนเป็นเนื้อไตแข็งเมื่อนิ้วลากผ่านเร็วขึ้น ถูไถ บดขยี้เร็วสลับช้า
จนสุดท้ายกลายเป็นเขาที่ทนไม่ไหวเอง เลื่อนใบหน้าลงต่ำกดจูบแผ่วเบาบนเนินเนื้ออวบ ก่อนจะวาดลิ้นเปียกชื้นค่อยๆดูดเม้มตามผิวสัมผัสที่อ่อนนิ่ม กวาดลิ้นและชิมรสน้ำหวานที่เริ่มรินไหลจากกายสาว
จนสุดท้ายกลายเป็นเขาที่ทนไม่ไหวเอง เลื่อนใบหน้าลงต่ำกดจูบแผ่วเบาบนเนินเนื้ออวบ ก่อนจะวาดลิ้นเปียกชื้นค่อยๆดูดเม้มตามผิวสัมผัสที่อ่อนนิ่ม กวาดลิ้นและชิมรสน้ำหวานที่เริ่มรินไหลจากกายสาว
ลิ้นเปียกกวาดวน ลากเลีย และดูดเม้มทั่วกลีบดอกไม้งาม เกสรสีแดงเรื่อสั่นระริก นูนเด่นสู้ปลายลิ้นที่ครั้งที่ลากผ่าน เรียวขาขาวอวบแยกกว้าง แอ่นสะโพกถลาเข้าสู้อย่างลืมตัว ปลายนิ้วเท้าจิกเกร็งแน่นอย่างอดกลั้น จนมินฮยอนต้องลูบไล้ตามเรียวขาช้าๆให้เธอผ่อนคลายลง
“อือ..”
“ซอนโฮ..”
เขาจูบลงบนดอกไม้ที่ฉ่ำน้ำหวานนั้นอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปสำรวจภายในโพรงของกลีบดอกไม้ที่อุ่นร้อน ร่างบางดิ้นเร่าขยับกายหนีการรุกรานของเขาที่กำลังทวีความเร็วขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูง ปวดแสบสลับความกับความรู้สึกที่แปลกใหม่ ทุรนทุรายไปพร้อมกับความสุขสม
แม้ปากจะอยากอ้อนวอนเขาหยุดความทรมานนี้แต่ในใจก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารสสัมผัสช่างปลุกเร้าอารมณ์และน่าถวิลหา
เสียงที่ตั้งใจจะเอ่ยห้ามเขาให้ตอนแรก เปลี่ยนเป็นครางถี่ หอบสะถ้อนอย่างพอใจและสุขสม เพียงชั่วครู่ร่างกายก็คล้ายกับสะดุดหลุมอากาศ กระตุกเกร็ง ปล่อยน้ำหวานออกจากโพรงรักให้กระเซ็นแตกออกจากร่างกายอย่างควบคุมไม่ได้
“อา..”
เขาโน้มตัวลงกวาดกินน้ำหวานสีใสที่ทะลักออกมานั้นอีกครั้ง สะกิดลิ้นเขี่ยตุ่มไตความเป็นสาวอย่างหยอกเย้า ก่อนจะพบว่าน้ำหวานนั้นล้นเอ่อออกมาอีกครั้งตามจังหวะที่เขากระทำ
เธอมองเขาตาปรือฉ่ำ กระสันเสียวอย่างทรมานเป็นที่สุด ไม่อาจบังคับหรือควบคุมใดๆในร่างกายของตนเองได้อีกแล้ว
เธอถูกเขาจัดการจนแพ้ราบคาบ
หากจากนี้เขาจะฉีกกินร่างเธอให้แยกขาดออกเป็นชิ้น เธอก็ไม่สามารถต้านทานอะไรได้อีกแล้ว
จะพาไปลงนรกหรือสรวงสวรรค์
เธอก็ยอมหมดทุกอย่างแล้ว
“ฮึก.. อื้ออออ..”
ซอนโฮดิ้นพราดก่อนจะถูกจูบปิดเสียงไว้ ในขณะที่เขาสอดใส่ความกำยำเข้ามามาในร่างกายรวดเดียว
จุกแสบจนน้ำตาหยดโตรื้นคลอหน่วย สะอื้นปากคอสั่น จนเผลองับปบายลิ้นที่กำลังปลุกเร้าเธอให้ผ่อนคลายอย่างลืมตัว เขาถอนปากออก ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆอย่างเอ็นดู
กดจูบคนขี้แยลงไปอีกครั้ง ดูดเลียลิ้นเล็กที่หวานฉ่ำซ้ำๆ จูบราวกับจะให้เธอลืมสิ้นทุกอย่าง ลืมความเจ็บปวดที่เพิ่งเกิดขึ้น และเปิดใจรับความรักที่เขาต้องการมอบให้
มินฮยอนมอบจูบนั้นอยู่นานเนิ่น จนร่างที่พยายามผละออกค่อยๆสงบลง ฝ่ามือฟอนเฟ้นอกอิ่มจนปลายถันขึ้นยอดแข็งอีกครั้ง ร่างบางที่ถูกเขารังแกในตอนนี้เริ่มครางแผ่ว สะโพกหนาจึงค่อยๆขยับตัวอีกครั้ง
เนื้อสัมผัสที่อุ่นลื่นแต่บีบรัดความกำยำที่เกร็งแข็งเป็นจังหวะ ทำให้เขาครางออกมาอย่างพอใจ เร่งจังหวะเร็วขึ้นตามความต้องการที่ทะยานสูง
ใบหน้าหวานร้องครางสั่น ร่อนสะโพกขึ้นสู้อย่างไม่ยอมแพ้ ร่อนส่าย ถูไถรับสัมผัสจากเอ็นแกร่ง เบียดรัดราวกับจะดูดกลืนความแข็งแรงนั้นให้เข้าไปจนสุด ปลายเกสรสั่นระริก ยอดบัวแข็งเป็นไตกลมจนต้องจับมือเขาให้เข้ามาลูบไล้และสัมผัส
เหมือนมินฮยอนจะรู้ใจ โน้มใบหน้าคมลงชิดอกอวบ อ้าปากงับปลายยอดบัวนั้น ก่อนจะดูดเม้ม ขบดึง จนคนใต้ร่างดิ้นเร่า น้ำหวานเอ่อล้นออกจากกลีบดอกที่แฉะชื้นผ้าปูที่นอนที่แดงสด การสอดประสานของสองร่างยังคงดำเนินไปอย่างเร่าร้อนและโหยหา
สองฝ่ามือใหญ่ประคองสะโพกอวบขึ้นจับกระชับ ก่อนจะบดเบียดความต้องการผ่านเอ็นร้อนผ่าวสอดกระแทกลงรัวเร็ว เรียวขาขาวเนียนที่ถูกแยกออกสั่นพั่บๆ กรีดร้องอย่างทรมานปานจะขาดใจ
มินฮยอนทำให้เธอกระหายความทรมานที่แสนหวาน ความรู้สึกที่ทุรนทุรายแต่กลับอิ่มเอมนี้นั้น เป็นเรื่องที่เธอไม่สามารถอธิบายหรือหาคำตอบให้ตัวเองได้เลย ว่าทำไมจึงเป็นเช่นนี้
น้ำตาที่รื้นขึ้นจากความรู้สึกปวดแปลบในคราแรก กลายเป็นหยาดหยดที่มาจากความสุข
สุขจนแทบสำลัก..
ใบหน้าคมของเขา
เสียงครางของเขา
อ้อมแขนของเขา
แผ่นหลังของเขา
หรือแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของเขา
เหล่านี้หรือเปล่านะ ที่ทำให้รสสัมผัสและบทเรียนของการเป็นสามีภรรยาของเธอในคืนนี้การเป็นความสุขสมและเอมอิ่มอย่างอธิบายไม่ถูก
ราวกับร่างทั้งร่างถลาขึ้นสู่ปลายยอดเขา ผ่านเมฆหมอกละอองดาวที่ขาวกระจ่าง ขีดสุดของความสุขนั้นอิ่มเอมจนครางสะอื้น
ร่างบางกระตุกตอดเป็นจังหวะ แก่นกายอุ่นยังคงสวนกระแทกเข้าใส่อย่างกระหาย เธอลอยขึ้นดึงสรวงสวรรค์ของความรักอีกครั้ง
และอีกครั้ง..
ร่ำร้อง ครางสะอื้น จนในที่สุดร่างหนาก็ปลดปล่อยความปรารถนาทั้งหมดฉีดอัดเป็นน้ำหวานสีขุ่นเข้าไปโพรงเนื้อสาวจนเธออุ่นวาบไปทั่วท้อง
มินฮยอนถอนแก่นกายออกช้าๆ ของเหลวสีขาวขึ้นทะลักล้นออกจากดอกไม้จนเปียกเปรอะไปทั่วบริเวณ เขาอมยิ้มพอใจ กดจูบลงบนขมับเนียนที่ชื้นเหงื่ออย่างเอ็นดู
ซอนโฮหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน ริมฝีปากหนาของเขากดจูบเบาๆตามเปลือกตา พวงแก้ม สันจมูก ก่อนจะจุ๊บเบาๆลงบนริมฝีปากเธออยู่สี่ห้าครั้ง
การหยอกเย้าของเขาทำให้เผลอยิ้มออกมาอย่างเสียไม่ได้
“ซอนโฮ..”
“เพคะ..”
“บอกแล้วไง ว่ามันไม่น่ากลัว..”
เขาเอ่ยเสียงเบา ใบหน้างามขึ้นสีแดงเรื่อ เขินอายขึ้นมาอย่างดื้อๆเมื่อเขาเอ่ยกระเซ้าถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งพ้นผ่าน เธอตวัดผ้าห่มขึ้นคลุมร่างจนมิดคอ ตะแคงข้างให้เขาทันทีเพื่อตัดบทสนทนา
มินฮยอนหัวเราะลั่น จับพลิกตัวเธอกลับมานอนหงายอีกครั้ง
"ซอนโฮ.."
"อะไรอีกเพคะ.. ง่วงจะตายอยู่แล้ว"
เธอทำทีบ่นกระเง้ากระงอด เขาเหล่มองท่าทีนั้นอย่างรู้ทัน โน้มใบหน้าลงจนปลายจมูกจนกัน ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาทำให้เธอเริ่มหายใจติดขัดขึ้้นมาอีกครั้ง
"ฝ่า.."
ยังไม่ทันได้เอ่ยคำใด สุ้มเสียงทั้งหมดก็ถูกริดรอนด้วยริมฝีปากของเขาอีกครั้ง
"อื้อ.."
"ยังไม่ตอบว่าชอบก็ไม่เป็นไร แต่รู้อะไรไหมซอนโฮ"
"..."
"คืนนี้ยังอีกยาวไกลครับ ยอดรัก.."
"ซอนโฮ.."
"อะไรอีกเพคะ.. ง่วงจะตายอยู่แล้ว"
เธอทำทีบ่นกระเง้ากระงอด เขาเหล่มองท่าทีนั้นอย่างรู้ทัน โน้มใบหน้าลงจนปลายจมูกจนกัน ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาทำให้เธอเริ่มหายใจติดขัดขึ้้นมาอีกครั้ง
"ฝ่า.."
ยังไม่ทันได้เอ่ยคำใด สุ้มเสียงทั้งหมดก็ถูกริดรอนด้วยริมฝีปากของเขาอีกครั้ง
"อื้อ.."
"ยังไม่ตอบว่าชอบก็ไม่เป็นไร แต่รู้อะไรไหมซอนโฮ"
"..."
"คืนนี้ยังอีกยาวไกลครับ ยอดรัก.."
พี่ฝ่าาาาาาาาจิตใจอ่อนระทวยยยยย
ตอบลบใจไม่ดีเลยยย555
ตอบลบเข่าทรุดดดด
ตอบลบโอ้มายกู๊ดเนส บ่าวใจบางเจ้าค่ะ
ตอบลบ