ขยสว Special 29(3) Linhoon 🌹

ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด
ควานลินควานหาต้นเสียงที่รบกวนการนอนหลับในคืนนี้ หรี่ตาขึ้นมองช้าๆ ก่อนจะพบว่ามันคือนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มือถือที่เขาตั้งเอาไว้เมื่อครู่
สามทุ่มครึ่ง..
จีฮุนหลับตาพริ้ม แนบพวงแก้มนิ่มกับอกของเขา ปลายหางตาเปียกชื้นหน่อยๆเป็นร่องรอยของการสะอื้นยามร่วมรัก
อดที่จะจูบซับรอยเปียกจางที่หางตานั้นไม่ได้
เด็กดี..
น่าเอ็นดูที่สุดในโลก
ใครจะอยากเชื่อว่ามังกรตัวน้อย ที่ตัวขาวราวกับไข่ปอกตอนเกิดใหม่
จะกลายร่างเป็นสาวสะพรั่ง งดงาม และน่าหลงใหลได้ถึงเพียงนี้
ความต้องการของเขาที่มีต่อเธอผู้นี้
มีมาก
มากจนล้น
จนแทบวัดค่าความต้องการไม่ได้
ช่วงเวลาที่ควานลินพลัดหลงอยู่ในโลกของความตาย ทำให้เข้าใจและค้นพบความรู้สึกและความราขอบตัวเองจนถ่องแท้ว่า
 รักเธอ
 และจะไม่ยอมพรากจากกันอีกเป็นอันขาด
 จริงๆแล้ว..
 ไม่ได้ตั้งใจจะข่มเหงเธอเลย
 แต่ไม่ไหว.. ไม่ไหวแล้วจริงๆ
 เปลือกตาเธอขยุกขยิกเล็กน้อย ราวกับรู้ว่าเขากำลังจ้องมองอยู่ ทำหน้าเบะปากงอแงยามที่ลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าแสงไฟในห้องยังคงสว่างจ้า
 เธอกวาดตามองไปรอบๆบริเวณสักพัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาเขา
เขาที่มองอยู่ก่อนแล้ว
“จีฮุน..”
“ขา..”
“ง่วงไหมคะ”
“หนูเพิ่งตื่นเมื่อกี้”
เธอตอบกลับอย่างไร้เดียงสา ควานลินกดจูบบนหน้าผากมนเบาๆ
“ป๊ะป๋า”
“ว่าไงคะ”
“หนูชอบ..จังเลย”
“หืม.. ชอบอะไร”
ริมฝีปากบางระเรื่อ กดจูบที่หน้าอกเขาเป็นคำตอบ ลากลิ้นไว้วนเป็นยอดอกที่เข้มของเขา
ควานลินมองภาพนั้นใจสั่นระรัว ลิ้นเล็กที่เปียกชื้นของเธอ ทำให้เลือดในกายชายไหลหลั่ง
กะว่าจะไม่รังแกแล้ว ตอนแรก
เปลี่ยนใจอีกที
ทุกสามสิบนาทีเหมาะกับจีฮุนที่สุดแล้ว
เด็กจอมยั่ว
ควานลินพลิกร่างอวบขาวนอนหงายราบลงกับพื้น จับแขนสองข้างขึงพืดไว้เหนือหัว
เมื่อสองแขนยกขึ้น เนื้อเนินตรงทรวงอกที่นูนเด่นขึ้นมาอีกเป็นสองเท่า
ขาวสล้างอมชมพูไปทั่วตัว คนใต้ร่างแอ่นตัวขึ้นอีกราวกับท้าทายให้เขาก้มลงมาลิ้มลองและสัมผัส
ไล้จมูกคมสูดดมเริ่มตั้งแต่ซอกคอหอม ที่มีรอย kiss mark ของเขากระจายไปทั่ว เนื้อเนินอกนุ่มหยุ่น จนอดที่จะซุกหน้าลงแล้วขยี้ๆแรงไม่ได้
จีฮุนหัวเราะคิกคักกับการกระทำนั้น ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นกัดริมฝีปากตัวเองกลั้นเสียงครางยามเขาอ้าปากงับเม็ดบัวที่นูนเด่น
ควานลินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของร่างที่กำลังดิ้นพล่าน จีฮุนสะบัดผมจนหัวฟูยุ่ง กัดปากสีชมพูสดของตัวเองอย่างยั่วยวน
เขาดูดดึงยอดอกที่แข็งชูชันนั้นสลับไปมา ดูดดื่มราวกับว่ามีน้ำหวานไหลออกมาจากเต้างามนั้น แต่ถึงแม้จะไม่มี มันก็ยังหวานหอมชวนให้หลงใหลมากอยู่ดี
มือใหญ่ยอมปล่อยแขนที่จับขึงไว้ในตอนแรกของเธอออก จีฮุนรีบขยุ้มเรือนผมเขาแน่น ยามที่เขาเลื่อนตัวลงไปหยอกเย้าดอกไม้เบื้องล่าง
 สองขาโอบตัวเขาไว้แน่น ราวกับต้องการล็อคไปหน้าคมนั้นให้ซุกไซร้และกลืนกินช่วงกลางลำตัวของเธอไม่ให้ไปไหน
 ปลายลิ้นดูดดึงแก่นเกสรเธอยกขึ้น สะโพกอิ่มเด้งสั่นจนตัวลอย ร้องครวญครางห้ามเขาเพราะทานทนการรุกเร้าที่รุนแรงไม่ไหว
เหมือนเขายิ่งแกล้ง ขบเม้ม ดึงแล้วดูดจนสะโพกเธอส่ายร่อนไม่ติดพื้น ปลายนิ้วแกร่งรุกล้ำในซอกหลืบลึกต่อโดยไม่ให้เว้นช่วง กวาดนิ้วควานหาจุดกระสัน ขยี้กดเร็วๆ โดยที่ปากก็ยังกลั่นแกล้งเกสรไม่ได้พัก
 จีฮุนดีดเด้งจนตัวสั่น น้ำรักพุ่งใส่เขาจนเปียกไปถึงอก หอบเกร็งเป็นจังหวะถี่จนตัวแดงเถือก แต่เหมือนเขาก็ยังไม่พอใจ กวักวักน้ำในกายของเธอให้ไหลหลั่งออกมาอีก แก่นเกสรแข็งชันจนสั่นระริก
ร่ำร้องครวญครางราวกับร้องขอชีวิต
แต่ควานลินเป็นคนใจร้าย
นอกจากจะไม่ฟังแล้ว
ยังชอบที่จะเห็นเธอร่อนส่าย และสะอื้นไห้อีกด้วย
 ความแข็งแกร่งของท่อนเอ็นที่ขยายใหญ่ถูไถกลีบดอกไม้อย่างเย้ายั่ว
ยิ่งเธอต้องการ
เขายิ่งกลั่นแกล้ง
ไม่ยอมสอดใส่จนเธอร้องไห้
“อ้อนวอนป๊ะป๋าสิคะ แล้วจะทำให้”
 เขายื่นข้อเสนอกับลูกไก่ในกำมือแบบเธออย่างโหดร้าย
“ใจร้าย..”
 “จีฮุน.. หนูไม่ต้องการมันหรอคะคนเก่ง”
“ฮื่อ.. อย่าแกล้งหนู”
 “จีฮุน..อา..”
 เธอแอบใช้จังหวะที่เขาโต้ตอบ ยกสะโพกตัวเองดูดกลืนลำท่อนแข็งแกร่งนั้นเข้าไปทันที ส่ายร่อนเองในขณะที่เขายังนิ่งงันกับการจู่โจมของเธอ
 ร่องลื่นที่ร้ายอาจดูดกลืนลมหายใจเขาให้ขาดเป็นห้วง สายตาคมมองสะโพกที่บดร่อนหมุนวนของคนที่อยู่ใต้ร่างอย่างทึ่งๆ
 เธอโยกเอง ครางเอง ราวกับเก็บกด
 เร่าร้อนจนเลือดในกายชายแทบแตกระเบิด
 ควานลินจับเธอลุกนั่งทับหน้าขา แขนเรียวเล็กคล้องคอเขาไว้เพื่อยึดเกาะทันที
 เธอขยับตัวขึ้นลงช้าๆ ห่อปากครางทุกครั้งที่ร่างกายมีการสีเสียด ควานลินกอบกุมดอกบัวคู่งามไว้เต็มมือ เคล้าคลึงตามความโค้งกลมของเต้า สะกิดเขี่ยปลายยอดถี่ จีฮุนยิ่งโยกบดสะโพกให้เร็วขึ้น
 “อื้อ..”
 ครางเสียงหลงเมื่อเขาเลื่อนมือลงมาแตะกระตุ้นแก่นดอกไม้กลางตัว เอวร่อนส่ายตามจังหวะอารมณ์ที่เพิ่มขึ้น ชั่วครู่ก็ชะงักหยุด เชิดหน้า ทำตาปรือ อิ่มเอมในความสุขสม
จีฮุนยกสะโพกขึ้นจังหวะเดียวกับคราบของเหลวขาวขุ่นไหลเยิ้มท้นทะลักออกจากกลางหว่างขา ร่างอวบอิ่มลุกขึ้นเซเล็กน้อย ควานลินมองตามตาไม่กระพริบ
อุ้มตัวตัวลอยมาวางเป็นเตียงคนไข้ สอดแก่นกายเข้าไปใหม่อีกครั้ง ไม่สนใจเสียงร้องห้ามและกำปั้นเล็กๆที่ทุบเขาอย่างงอแง
 เสียงห้ามเมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่า และการเป็นเสียงสะอื้นในที่สุด
 เขายกขาเธอขึ้นให้อยู่ในท่ากอดเข่า สะโพกที่ลอยขึ้นทำให้เห็นบริเวณดอกไม้นูนอวบเด่น พูสรชมพูอมแดงเปรอะเปียกไปด้วยคราบของเธอและเขา ควานลินจาบจ้วงความแข็งแรงลงไปอีกครั้ง ร่างสูงโปร่งถอนแก่นกายออกเกือบสุดอย่างช้าๆก่อนจะกดกระแทกพรวดพราดแบบแรงๆเข้าไปใหม่
 จีฮุนหมดสิ้นการควบคุมอารมณ์และสติ ครางร้องทรมานแทบขาดใจ น้ำตารินไหลแข่งกับธารน้ำกลางลำตัวที่ไหลหลาก
 เสียงขาเตียงที่ลั่นดังเอี๊ยดอ๊าด บรรยายถึงแรงกระแทกกดที่เธอได้รับเป็นอย่างดี
 “ป๊ะ..ป๋า..”
 “ขา..คนดี”
 “ระ เร็ว อีก”
 แม้จะโดนกระทำชำเราจนหัวสั่น แต่ก็ร้องเรียกบทรักจากเขาอย่างไม่รู้จักพอ เขาแยกเข่าเธอออกใหม่โน้มใบหน้าลงไปจูบปิดเสียงไว้ หยอกล้อลิ้นเล็กอยู่ฝ่ายเดียว เพราะเธอไม่มีแม้แต่สมาธิจะจูบตอบหรืออะไรทั้งนั้นอีก
 รู้สึกทะยานขึ้นจุดสูงสุดเหมือนรถไฟเหาะ ทุกประสาทสัมผัสเสพสมความสุขจนทะลักล้น ช่องท้องอุ่นวูบวาบเป็นรสสัมผัสจากน้ำหวานขุ่นขาวที่เขาฉีดพ่น ควานลินกดจูบปากบางซ้ำๆ เธอเผลอปากตอบรับอย่างอ่อนแรง
 เหนื่อย..
 อยากจะหลับ..
 จังหวะที่หลุบตาลงต่ำ ก็พบเจอกับอาวุธร้ายแต่แสนจะน่ารักที่กำลังอ่อนตัวลง
 ยันตัวลงไปเบื้องล่างกอบกุมส่วนที่อ่อนไหวของเขาด้วยมือที่สั่นเทา
 ‘เขา..จะอนุญาตให้เธอกินมันอีกหรือเปล่านะ’
 ช้อนตามองเจ้าของแก่นกายอุ่นอย่างอ้อนวอน ควานลินกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด ตะโกนในใจดังลั่น
 ‘หนู.. ถ้าหนูกินมัน หนูจะไม่ได้นอนนะคะ’
 แม้ความรู้สึกภายในจะตะโกนห้าม แต่ความเป็นจริงกลับพยักหน้าให้เธอดูดกลืนอย่างเต็มใจ
 “อา..”
 จีฮุนดูดเลียจนรอบลำ รสหวานที่หยานกว่าครั้งก่อน ทำให้รู้สึกฉงนสงสัย ดูดย้ำตามเอ็นหยุ่นเพื่อพิสูจน์รสสัมผัสที่ต่างไปจากเดิม
 ควานลินครางเสียงสั่น เมื่อปลายลิ้นเลียวนตั้งแต่ปลายยอดจนถึงโคนแน่น สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ดึงขยุ้มเรือนผมดำสนิทเข้าหาตัว ก่อนจะดันแท่งร้อนที่พองตัวเต็มที่เข้าโพรงปาก สะโพกหนาสวนกระแทกเป็นจังหวะ
 เร็วจนคนดูดกลืนน้ำตาริน
 “จีฮุน..”
 “อื้อ..”
  ควานลินเอาแต่ร้องครางเรียกชื่อเธอไม่หยุด จนปลดปล่อยความต้องการตนเองออกมาจนล้นปากเธอนั่นแหละ จึงได้หยุดครางแล้วยิ้มอย่างพอใจ
  จีฮุนกลืนลงคอไปจนหมด ยิ้มตอบเขาอย่างไร้เดียงสา เลื่อนตัวขึ้นไปซบอกเขาอีกครั้ง ก่อนจะหลับตาลงอย่างมีความสุข
 จีฮุนหลับแล้ว..
 แต่เขาไม่..
 เขาตื่นตัวเต็มที่จากการปลุกเร้าด้วยริมฝีปากของเธอเมื่อครู่
 ในใจคิดอย่างลังเล
 ก่อนจะตัดสินใจทำตามความต้องการของตัวเองอีกครั้ง
 จับเธอตะแคงตัวแบบหันหลังให้ ยกขาด้านบนแยกออก เผยให้เห็นกลีบดอกอยู่รำไร ก่อนจะจับความแข็งแกร่งของตนเองสอดใส่เข้าไปดูดกลืนความหวานหอมและเนื้อในที่แสนคับแน่นแต่นิ่มลื่น
 ดันตัวเองเข้าออกช้าๆ อีกหนึ่งมือกอบกุมบัวคู่งามพร้อมเขี่ยสะกิดเม็ดบัวอย่างหยอกเย้า
 ร่างขาวอมชมพูที่ถูกรังแกในยามหลับนั้นครางสั่น แม้สติสัมปชัญญะของเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว แต่ร่างกายยังคงตอบสนองการกระทำของเขาดีเช่นเดิม
 ดีจนคนอย่างเขาครวญครางไม่หยุด
 แม้จะสุขสมอารมณ์หมายไปแล้ว เขาก็ยังคงแช่มันค้างไว้ในช่องทางที่อุ่นลื่น
 หากเธอตื่นยามใด การขยับตัวของสะโพกงามนั้นจะปลุกเขาให้ตื่นตามเอง
 บัดนี้..
 ตั้งใจไว้อย่างแน่วแน่ว่า
 คืนนี้..
จะเป็นผู้ปรนเปรอความสุขให้เธอตลอดเวลา ทั้งยามตื่น หรือแม้กระทั่งยามหลับ
 ความฝันที่แสนหวานของเธอ
 เขาจะตามไปปฏิบัติบำเรอจนถึงที่
 “หนูจะมีความสุขที่สุดในโลก ป๊ะป๋าสัญญา”