มูมู่ 🌱

 “อาบน้ำไหม.. อาบน้ำกันเถอะ”  สิ้นเสียงหวาน ซอนโฮก็โดนอุ้มตัวลอย หายเข้าไปในห้องน้ำกับเขาทันที  อ่างที่ใหญ่กว่าตำหนักเธอสักสามเท่า  มินฮยอนมองเธออย่างหลงใหล ถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจในค่ำคืนนี้  “ชวนแล้ว.. ห้ามเปลี่ยนใจนะ”  “อื้อ.. ไม่เปลี่ยนใจ.. แน่นอน..”  ครั้งแรกที่ลงอ่างพร้อมเขาในวันนั้น สถานการณ์และความรู้สึกต่างกับวันนี้โดยสิ้นเชิง  ครานั้นตั้งใจให้เขาเข้ามาส่งแค่ในห้อง แต่ครั้งนี้เต็มใจเดินเข้ามาพร้อมเขาด้วยจุดประสงค์เดียวกัน  ความปรารถนาเดียวกันกับที่เขากำลังรู้สึก  พื้นที่ที่ใหญ่กว่าเดิมทำให้เก้อเขินเล็กน้อยไม่ว่าจะมองไปทางไหน  มันกว้าง..  กว้างเกินไปที่จะมายืนอยู่แบบนี้  เหมือนมินฮยอนจะอ่านใจเธอออก จูงมือเธอให้เดินตามช้าๆ ประคองตัวลงนั่งกับขอบอ่างใหญ่ ระหว่างที่มือกำลังจัดการกับระบบน้ำ สายตาก็ยังคงจดจ้องอยู่ที่ริมฝีปากที่ขบเม้มกันอย่างสั่นๆของเธออย่างหลงใหล  “ซอโน..”  “เปลี่ยน.. เปลี่ยนใจตอนนี้ทันมั้ย”  ซอนโฮยืดตัวลุกขึ้นยืน แต่ก็ถูกข้อมือใหญ่ฉุดลงจนเธอเสียหลัก ก้นจ้ำ...

“หนูกลัว.. หนูไม่ไหว..” “กลัวไปก็เท่านั้น ยังไงก็ไม่รอด” “งื้อ..” ควานลินเลิกชุดนอนที่บางแสนบางนั้นขึ้นจนถึงคอ นึกอยากจะจับเธอตีตูดซะให้เข็ดที่ไม่ยอมใส่ชั้นในมา “ทำไมหนูไม่ใส่ชั้นในคะ” จีฮุนหลุบตาลงต่ำ พวงแก้มอิ่มขึ้นสีระเรื่อ “ก็หนูจะมาหาป๊ะป๋า..”  ควานลินหัวเราะเบาๆ แนบแก้มลงกับพุงนิ่มอย่างหยอกเย้า เรียวขาขาวเนียนชันขึ้นเพื่อปกปิดเนินเนื้ออิ่มที่ปรากฎอยู่ต่อหน้าเขา ศอกใหญ่ดันขาเธอให้ราบลงกับเตียงอีกครั้ง ก่อนจะส่งมือสากลูบไล้ผิวเนื้อนุ่มละเอียดที่มีไรขนบางๆปกคลุมไว้  “งื้อ..”  “ถ้าป๊ะป๋าหิว.. หนูจะว่ายังไงคะ”  ควานลินลองถามอย่างแกล้งๆ รอฟังคำตอบที่มักจะออกมาอย่างใสซื่อแต่ทำให้เลือดในกายชายสูบฉีดไปทั่วร่าง “หิว.. ก็กินสิคะ..” ควานลินเลื่อนตัวลงต่ำ ใช้ข้อศอกแยกเข่าเธอออกกว้าง ดอกไม้ดอกเดิมที่อูมอวบสีชมพูสด ปลายยอดเกสรสั่นระริกยามถูกจับจ้อง มือใหญ่เอื้อมขึ้นไปบีบคลึงเต้างามช้าๆ แนบหน้าลงกับเนื้ออุ่นอย่างหลงใหล ความชื้นแฉะปรากฏชัดตั้งแต่บทรักยังไม่เริ่ม เครื่องเขายังไม่ร้อน แต่ของจีฮุนกำลังอุ่นพอดี หน้าคมถูไถกับกลีบเนื้อช้าๆ ลากลิ้นผ่านพอเป็...

                   “จง..”            “จ๋า..”            “เช็ดน้ำผึ้งออกให้นิ่มได้ไหม”            เธอปลดสายเสื้อลงทั้งสองข้าง ผ้ามันร่นลงจนถึงเอวขาวเนียน            ความอิ่มขาวสล้างของทรวงอกปรากฎอยู่ด้านหน้าห่างกับจมูกของเขาเพียงหนึ่งฝ่ามือเท่านั้น           “เช็ดน้ำผึ้งให้นิ่ม.. ด้วยปากของจงได้ไหม..”           “นิ่ม..”            จงฮยอนยิ้มบาง สิ่งที่เคยจินตนาการไว้มาปรากฎตรงนั้น แต่ถึงกระนั้นก็อดถามอย่างเสียไม่ได้            “นิ่ม.. ถ้าจงหยุดไม่ได้ล่ะ”            เธอโน้มหน้าลงชิดใบหู กระซิบแผ่วเบาจนคนฟังขนลุกซู่           “หยุดไม่ได้.. ก็ไม่ต้องหยุด..”             สิ้นเสียงหวานใสของภรรยา จงฮยอนรีบฉกชิงและขบเม้มริมฝี...

ติ้ด ติ้ด ติ้ด ติ้ด ควานลินควานหาต้นเสียงที่รบกวนการนอนหลับในคืนนี้ หรี่ตาขึ้นมองช้าๆ ก่อนจะพบว่ามันคือนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์มือถือที่เขาตั้งเอาไว้เมื่อครู่ สามทุ่มครึ่ง.. จีฮุนหลับตาพริ้ม แนบพวงแก้มนิ่มกับอกของเขา ปลายหางตาเปียกชื้นหน่อยๆเป็นร่องรอยของการสะอื้นยามร่วมรัก อดที่จะจูบซับรอยเปียกจางที่หางตานั้นไม่ได้ เด็กดี.. น่าเอ็นดูที่สุดในโลก ใครจะอยากเชื่อว่ามังกรตัวน้อย ที่ตัวขาวราวกับไข่ปอกตอนเกิดใหม่ จะกลายร่างเป็นสาวสะพรั่ง งดงาม และน่าหลงใหลได้ถึงเพียงนี้ ความต้องการของเขาที่มีต่อเธอผู้นี้ มีมาก มากจนล้น จนแทบวัดค่าความต้องการไม่ได้ ช่วงเวลาที่ควานลินพลัดหลงอยู่ในโลกของความตาย ทำให้เข้าใจและค้นพบความรู้สึกและความราขอบตัวเองจนถ่องแท้ว่า  รักเธอ  และจะไม่ยอมพรากจากกันอีกเป็นอันขาด  จริงๆแล้ว..  ไม่ได้ตั้งใจจะข่มเหงเธอเลย  แต่ไม่ไหว.. ไม่ไหวแล้วจริงๆ  เปลือกตาเธอขยุกขยิกเล็กน้อย ราวกับรู้ว่าเขากำลังจ้องมองอยู่ ทำหน้าเบะปากงอแงยามที่ลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าแสงไฟในห้องยังคงสว่างจ้า  เธอกวาดตามองไปรอบๆบริเวณสักพัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาเข...

       ควานลินดึงเธอขึ้นมานั่งบนตัก โอบกอดให้กระชับแล้ววกริมฝีปากลงไปฉกชิมความหวานฉ่ำในโพรงปากเธออีกรอบ        ริมฝีปากบางเล็กดูดเม้มตอบกลับลิ้นเขาอย่างอ่อนหัด ลิ้นที่ไร้เดียงสาปัดป่ายไปทั่ว ความนุ่นนิ่มของลิ้นเย็นทำให้ควานลินดูดกลืนทุกอย่างเข้าไปอย่างหิวกระหาย        โลมเลีย สำรวจและดูดเค้นน้ำหวานจนคนที่อยู่ในอ้อมอกหายใจหอบถี่ เขาทำทีจะถอนลิ้นออกให้เธอตายใจก่อนจะดูดดึงเธอกลับเข้าไปใหม่ จีฮุนตัวสั่นกับการหยอกเย้าของเขา ทุบอกแกร่งนั้นอย่างงอแง         เธอจะหายใจไม่ทันอยู่แล้ว         ควานลินถอนปากออก ใช้นิ้วเกลี่ยริมฝีปากที่เพิ่งเขาเพิ่งจะรุกรานไปเมื่อครู่อย่างช้าๆ         สีแดงที่ระเรื่ออ่อนแต่เดิมนั้นกลายเป็นแดงสดขึ้นมาจากการกระตุ้นของเขา มีความชื้นเปียกของน้ำลายของเธอและเขาอยู่หน่อยๆ                ทรวงอกที่หอบสะท้อนขึ้นลงยามกดจูบ ทำให้เผลอฉวยโอกาสบีบเค้นมันเบาๆอย่างห้ามใจไม่อยู่         เนิ่นนานที่ประ...

     ราวๆหกชั่วโมงที่ร่างบอบบางของซอนโฮหลับใหล พลังงานหมดไปกับบทรักที่มินฮยอนมอบให้ เพียงแค่นึกถึงเหตุการณ์ที่พ้นผ่าน ใบหน้าก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างดื้อๆ           ‘มินฮยอนดุมาก’       ริมฝีปากที่บางเรื่อ​เผลอยิ้มออกมาอย่างขวยเขิน​ ยืดตัวขึ้นจุ้บที่คางเขาอ้อนๆ ก่อนจะเลื่อนปากลงมาสูดดมความหอมของผิวเนื้อตามอกแกร่งอย่างหลงใหล              กลิ่นของมินฮยอน        ไม่ใช่แค่เขาที่ชอบสูดดมความหอมจากตัวเธอ        เธอเอง..          ก็คลั่งไคล้ในความเป็นเขาอย่างไม่ต่างกัน           ลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ แสดงให้เข้าใจว่าเขายังคงอยู่ในห้วงนิทราฝัน ซอนโฮขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ความปวดแปลบในบริเวณที่ถูกรุกล้ำทำให้ต้องเม้มปากกลั้นเสียงของความเจ็บไว้แน่น ดวงตากลมโตเหลือบมองผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่แล้วก็ถอนหายใจ        ความเป็นซอนโฮที่แสนยั่วยวนก็สั่งการโดยไว        ‘ไหนๆก็ยับแล้ว อีกสักคร...

         ‘ โหลด Gardenscapes ให้เสร็จแล้วส่งหัวใจให้แม่ด้วย ด่วน’           นี่คือใจความสำคัญในการรับโทรศัพท์ของผู้เป็นแม่ในครั้งนี้            แม่งเอ้ย..            มันใช่เวลามั้ย !!!          มินฮยอนกัดฟันกรอด เหลือบไปมองคนที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อย ซอนโฮแต่งตัวเสร็จแล้ว เครื่องนอกเครื่องในจัดเต็มยศ เลือกเสื้อผ้าที่เน้นถอดยากเพื่อความปลอดภัยในค่ำคืนนี้           “เสด็จแม่ โทรมาทำไมหรอ”            เธอเอ่ยถามคนที่ก้มหน้าก้มตากดมือถือ พร้อมกับบ่นอะไรงึมงัมอยู่คนเดียว             “เรื่องไร้สาระน่ะสิ หงุดหงิดชะมัด”            “อ้อ.. งั้นนอนก่อนนะ”       เธอทำเป็นพูดไปงั้น เพราะความจริงแล้ว ถ้าเขาไม่นอนข้างๆ เธอเองก็คงนอนไม่หลับเหมือนกัน             ...