ขยสว Special 29(2) linhoon 🌹

       ควานลินดึงเธอขึ้นมานั่งบนตัก โอบกอดให้กระชับแล้ววกริมฝีปากลงไปฉกชิมความหวานฉ่ำในโพรงปากเธออีกรอบ
       ริมฝีปากบางเล็กดูดเม้มตอบกลับลิ้นเขาอย่างอ่อนหัด ลิ้นที่ไร้เดียงสาปัดป่ายไปทั่ว ความนุ่นนิ่มของลิ้นเย็นทำให้ควานลินดูดกลืนทุกอย่างเข้าไปอย่างหิวกระหาย
       โลมเลีย สำรวจและดูดเค้นน้ำหวานจนคนที่อยู่ในอ้อมอกหายใจหอบถี่ เขาทำทีจะถอนลิ้นออกให้เธอตายใจก่อนจะดูดดึงเธอกลับเข้าไปใหม่ จีฮุนตัวสั่นกับการหยอกเย้าของเขา ทุบอกแกร่งนั้นอย่างงอแง
        เธอจะหายใจไม่ทันอยู่แล้ว
        ควานลินถอนปากออก ใช้นิ้วเกลี่ยริมฝีปากที่เพิ่งเขาเพิ่งจะรุกรานไปเมื่อครู่อย่างช้าๆ
        สีแดงที่ระเรื่ออ่อนแต่เดิมนั้นกลายเป็นแดงสดขึ้นมาจากการกระตุ้นของเขา มีความชื้นเปียกของน้ำลายของเธอและเขาอยู่หน่อยๆ                ทรวงอกที่หอบสะท้อนขึ้นลงยามกดจูบ ทำให้เผลอฉวยโอกาสบีบเค้นมันเบาๆอย่างห้ามใจไม่อยู่
        เนิ่นนานที่ประสานสายตากันนิ่ง
        ราวกับพูดคุยสู้เสียงในใจของกันและกันทั้งสองฝ่าย ฝ่ายห้ามใจ และตามใจ
        สุดท้าย..
       ฝ่ายตามใจของฮ่องเต้และองค์หญิงมังกรก็ชนะขาดลอย
       โผเข้าจูบกันอีกครั้ง
        แลกลิ้นนัวเนียอย่างไม่มีใครยอมใคร แม้ลิ้นเล็กจะไร้ประสบการณ์แต่ก็กวาดสู้จนคนตรงหน้าเผลอครางในลำคอเบาๆอย่างพอใจ
       ลำแขนที่นุ่มนิ่มโอบคอเขาไว้ไม่ให้ถอนปากออก เชิดหน้าแอ่นตัวเข้าหาลืมความอายจนหมดสิ้น
        ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่าง ลากมือขึ้นลงและไล้วนเป็นจุด​ จนเธอขนลุกซู่ อึดใจเดียวก็ปลดตะขอเสื้อชั้นในออก รูดออกตามแขนที่เล็กกว่าและก่อนจะทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี
         ทรวงอกที่แนบตัวเขาอยู่
        โนบราแล้ว..
        สองเต้านุ่มนิ่มแต่เด้งสั่นหยุ่นมือ ควานลินใช้นิ้วลากผ่านจุดที่นูนเด่นออกมาจากทรวงอกอย่างเบาๆ สะกิดเขี่ยแผ่วๆเหมือนไม่ได้ตั้งใจ ทำให้จีฮุนครางกระเส่า
         อยากจะห้ามเขา แต่กลับแอ่นอกให้เขาหยอกเย้าปลายยอดอย่างเต็มใจ
         อยากจะผลักเขาออก แต่กลับจูบตอบและดูดเม้มกลับอย่างหิวกระหาย
         ควานลินเขี่ยยอดอกหนักขึ้น เพิ่มความเร็วในการปัดผ่านกลับไปกลับมา จนบริเวณนั้นแข็งเป็นไต
        รูปร่างเม็ดบัวดูโตขึ้นอีกเท่าตัว
         ทรวงอกกลมกลึงเป็นกะเปาะ ปลายยอดดุนดันขึ้นให้เห็นชัดผ่านเสื้อตัวบาง ความลินถอนริมฝีปากออกมามองความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายเธอที่เกิดขึ้นอย่างพอใจ
         โยนผ้าห่มของโรงพยาบาลลงพื้น อุ้มเธอลงไปวางบนนั้นอย่างหลงใหล​
         ยืดตัวลุกขึ้นจะไปปิดไฟ
         แต่แล้วก็เปลี่ยนใจชักมือกลับ
         เปิดไฟไว้แบบนี้แหละ
         ดีแล้ว..
         ร่างบางที่ดิ้นเร่าบนผ้าห่มที่เขาปูไว้ ดึงความสนใจให้รีบกลับไปครองครองความหวานฉ่ำโดยไว
         นาบตัวลงทับร่างที่นอนลงก่อน กดจูบดื่มดูดความหวานจนเธอครางถี่
          เลื่อนตัวลงมาซุกไซร้ลำคอขาวผ่อง ลากลิ้นดูดดึงเนื้อหวานจนเป็นรอยสี
          จีฮุนเชิดคางรับสัมผัสที่ต้นคออย่างวาบหวาม ปลายเล็บขูดแผ่นหลังเขาราวกับกดกลั้นอารมณ์
          จนสุดท้ายจึงได้เรียนรู้ว่าการส่งเสียงครางออกมา คือการปลดปล่อยอารมณ์อย่างว่าให้ดีขึ้น
          หรือบางที..
          ก็กระตุ้นอารมณ์ให้มากขึ้น
          “งื้อ..”
           ควานลินสอดแขนเข้าไปใต้แผ่นหลัง ดันอกเธอให้สูงขึ้น ปลายลิ้นเปียกดูดอมลูกบัวเม็ดโตที่นูนดุนดันออกมาจากเสื้อ
           ลิ้นที่ลากผ่านเสื้อตัวบางที่สวมใส่ ไม่ได้ทำให้ความกระสันซ่านลดลงแต่อย่างใด สองขาของคนใต้ร่างถูไถไปมากับพื้นเพื่อทรงตัวให้ร่างกายไม่สั่นระริกไปมากกว่านี้ ศีรษะสะบัดไปมายามเขาดูดดึงยอดบัวเข้าไปในกลีบปาก
          จีฮุนผลักตัวเขาออกอย่างทนไม่ไหว
          เลิกเสื้อตัวบางขึ้นจนถึงเนินอกขาวเนียน ดอกบัวสองข้างขาวอมชมพูจนเขาเผลอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
           ทรวงอกที่หอบสะท้อนขึ้นลงตามแรงอารมณ์ที่ถูกปลุก ฝ่ามือหนาประคองข้างเต้าตูมใหญ่เบาๆ
         ลูบไล้แผ่วๆ แนบแก้มสัมผัสความนิ่มนวลอย่างหลงใหล เม็ดบัวที่นูนเด่นเห็นรูปร่างผ่านเสื้อเมื่อครู่ เทียบไม่ได้กับภาพจริงที่ปรากฎตรงหน้า
         ลานนมที่ชมพูเรื่อออกแดงเป็นวงน่ารัก เม็ดบัวสีเข้มกว่าแข็งกลมนูนใหญ่ขึ้นอย่างน่าดูดดึง
         ควานลินอ้าปากงับเนื้อนมที่ขึ้นเป็นไตแข็งอย่างดูดดื่ม ปลายลิ้นเขี่ยกระเซ้าจนเธอตัวบิดเร่า ห่อปากครางใหญ่
         ยิ่งเธอคราง  เขายิ่งดูดขึ้นจนอกยก
         ยิ่งเขาดูด เธอก็ยิ่งครางดังขึ้นไปใหญ่
         บีบเคล้นเต้างามหยุ่นเด้งอย่างมันส์มือ
         แขนที่สอดไว้ใต้แผ่นหลังเลื่อนออก ล้วงเข้าใต้กระโปรงตัวสั้น จนพบเจอสิ่งที่ถวิลหา
          เนินเนื้ออวบอูมอยู่ใต้ชั้นในผ้าบางลื่น กวาดมือลูบสำรวจไปจนถึงหว่างกลางลำตัว
           ความเปียกชื้นที่ทะลุผ่านชั้นในออกมา ควานลินกดเน้นผ่านผ้าบางช้าๆ ปากก็ดูดสลับเม็ดบัวซ้ายขวาอย่างไม่รู้อิ่ม
          “ป๊ะป๋า..”
          เธอเรียกเขาเสียงพร่า ความลินไม่ตอบ เขี่ยลิ้นวาดรอบลานนมสีชมพูเพื่อกระตุ้นต่อ ฝ่ามือลูบขึ้นลงบนเนินสตรีอวบจนชั้นในผ้าเปียกแฉะ
          ควานลินถอนริมฝีปากออก รอยเปียกของน้ำลายเขาตามอกคู่งามปรากฎ​ชัดไปทั่ว
         สายตานั้นพราวระยับ
         ถอดทุกอย่างที่ขวางกั้นสายตาเขาออกจนเธอเปลือยเปล่า
ร่างเล็กกว่าสะท้านเล็กน้อย ห่อตัวปกปิดส่วนสำคัญอย่างเขินอาย ความขาวผ่องอมชมพูงามเด่นท่ามกลางแสงไฟที่เขาตั้งใจเปิดไว้ เพื่อเชยชมความงามของเธอโดยเฉพาะ
          จีฮุนเอื้อมมือแกะกระดุมเขาออกอย่างกลัวๆกล้าๆ
ควานลินถอดมันทิ้งในพริบตาเดียว เสื้อและกางเกงของโรงพยาบาลถูกขว้างไปมุมห้อง
         เ​หลือเพียงกางเกงชั้นในสีเข้มที่พองคับขึ้นจนแทบปริแตก จีฮุนจ้องมองส่วนนั้นอย่างสงสัย
         และอยากรู้อยากเห็น
         ควานลินนาบตัวลงทาบทับเธออีกครั้ง จูบไล่ผิวเนียนสวยตั้งแต่กระหม่อมเนียน ขยับทั้งสองข้าง เปลือกตา พวงแก้ม ปลายคาง และใช้เวลากับริมฝีปากหวานฉ่ำนั้นนานที่สุด
         ซุกไซร้ลำคอหอม จูบจนแดงเถือกทั่วคอ ขบเม้มเนื้อขาวผ่องตามเนินอก แกล้งงับหัวยอดแดงเรื่อเบาๆ จีฮุนสะดุ้งร้องปากคอสั่น
         “อ๊ะ..”
          เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ จูบต่อไล้ทรวงอกต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
         “ป๊ะป๋าอ่ะ.. งื้อ..”
          เธอเอ่ยงอนๆที่เขาบังอาจให้ฟันขบเม้มส่วนที่ไวต่อสัมผัส ควานลินหาได้ฟังไม่ ขบเม้มเม็ดบัวอีกข้างอย่างแกล้งๆ
         “อ๊ะ..”
         จีฮุนไม่ได้เจ็บ เพียงแต่ว่ามันเสียวซ่านเกินไป
        เกินกว่าการดึงดูดของเขาเป็นร้อยๆเท่าๆ
        เรียวขาหนีบเกร็ง เบียดสีไปมาอย่างไม่รู้ตัว
         ควานลินเลื่อนตัวลงต่ำ แนบแก้มสัมผัสลงกับหน้าท้องนวลเนียนอย่างรักใคร่
        เ​ขาไม่ควรล้อเธอว่าอ้วน
        เพราะความจริงมันไม่ใช่
        หน้าท้องอิ่มนั่น มีความคอดขอดของเอวอย่างพอดี
        หรือความจริงแล้ว..
         เขาแค่หลงใหล.. หลงใหลจนชื่มชมไปทุกส่วนสัด
         ที่ใดก็งดงาม น่ารัก น่ารังแกไปหมด
         จีฮุนหอบตื้น เมื่อเขาโน้มใบหน้าลงโลมเลียส่วนที่หวงแหน ลูบไล้วาดแหวกไปทั่วบริเวณ สองขาเนียนที่แยกออกสั่นระริก
         สะโพกดีดเด้งขึ้นลอยเหนือพื้น เมื่อลื้นชื้นเปียกวาดผ่านรอยแยกของกลีบดอกไม้อย่างบางเบา
         “งื้อ..”
          จีฮุนคว้าหามือเขามาจับกระชับแน่น แม้นอนอยู่ก็ทรงตัวไม่ไหว
 ปลายลิ้นตวัดเขี่ยแก่นกลางของกลีบดอกอย่างหยอกเย้า เนื้ออ่อนสีแดงชมพูแข็งชันขึ้นสู้สิ้น
         สะโพกเล็กเกร็งสั่น รู้สึกถึงของเหลวที่ไหลล้นออกมาจากหว่างกลางลำตัวเป็นระยะ
         ดิ้นเร่าเมื่อนิ้วมือถูไถขึ้นลงท่ามกลางน้ำหวานที่เยิ้มไหล กดน้ำหนักมือถูกลีบเนื้ออูมอิ่มเร็วสลับช้า
        จีฮุนอ้าดอกไม้ออกจนกว้าง แสงไฟนีออนที่สว่างจ้า ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำให้แก่นกายพองแน่นจนปวดปร่า
         ดอกไม้ดอกอวบโตสีชมพูเหลือบแดงสั่นระริก เปียกเยิ้มราวกับมีคนเทราดน้ำผึ้งให้ฉ่ำแฉะไปทั่วดอก เกสรนูนเด่นสีแดงเรื่อที่ทำให้คนใต้ร่างเขาครางกระเส่าทุกครั้งยามสัมผัสผ่าน
          จีฮุนช่างงดงามนัก
            กลีบดอกไม้ที่หวานหอมชวนให้เขาไปสำรวจนั้น ปลายนิ้วของชายอย่างเขาสั่นระรัว ก่อนจะตัดสินใจชักนิ้วกลับ จับเธอให้ลุกขึ้นนั่ง โดยที่ตัวเขานอนลงบนพื้นแทน
              จีฮุนลุกนั่งอย่างว่าง่าย บดเบียดทับข่วงกลางลำตัวที่แข็งเกร็งใต้ร่มผ้า ควานลินส่ายหน้าตอบ ดึงสะโพกเธอขึ้นมาทาบทับบนใบหน้าเขา
 กลีบดอกอวบแน่น เกสรนูนแข็ง บัดนี้ได้บดทับใบหน้าคมของเขาเรียบร้อย ควานลินตวัดลิ้นขึ้นดูดดึงความหวานฉ่ำตรงหน้า สะโพกเธอส่ายร่อน ยามเขาสอดลิ้นเข้าไปสำรวจกลีบร่องที่ปลดปล่อยน้ำหวานของเธอออกมาอย่างกระหาย
 ริมฝีปากดูดดึงแล้วปล่อยกลีบเนื้ออวบแบบนี้ซ้ำๆจนแดงเรื่อกว่าเดิม
 แก่นเกสรที่สัมผัสจมูกโด่งคม จีฮุนถูไถมันช้าๆในระหว่างที่สะโพกบดร่อน
ควานลินกดความแรงของลิ้นเพิ่มขึ้น เธอครางร้องสะอื้น เพียงชั่วครู่สะโพกก็เกร็งสั่น น้ำหวานจากร่องกลีบทะลักล้นไหลอาบจนใบหน้าเขาเปียกแฉะ
 ควานลินอมยิ้ม พลิกตัวเธอลงนอนราบอีกครั้ง จูบริมฝีปากที่ครางกระเส่า มือหนึ่งลูบคลึงทรวงอกอวบโต อีกมือหนึ่งก็ค่อยๆกรีดตามร่องแยกของกลีบดอกก่อนจะส่งนิ้วแข็งเย็นดันเข้าไปในช่องที่อุ่นนิ่ม
 “ฮึก..”
 จีฮุนผวาสั่นกับสิ่งแปลกปลอมที่เขาส่งเข้าไปสำรวจ ขาเนียนถูกแยกออกจนกว้างด้วยเข่าของเขาที่ดันออก
 “งื้อ”
 ความรู้สึกที่แปลกประหลาดยาวนิ้วนั้นถอนเข้าออก ทำให้เผลอสั่นสะโพกตามจังหวะเขาอย่างควบคุมได้
 ควานลินถอนริมฝีปากออก ก้มลงงับยอดบัวที่เกร็งแข็งขึ้นมาใหม่ ด้านล่างที่ถูกกระตุ้นหนักจากเกี่ยวกะหวัดเข้าออกทำให้จีฮุนครางลั่น ควานลินยกมือขึ้นปิดปากงามนั้นแทบไม่ทัน
 และด้วยอารมณ์อันใดก็ไม่อาจทราบได้ จีฮุนตวัดลิ้นขึ้นดูดเลียนิ้วเขาทีละนิ้วอย่างหิวกระหาย
 สะโพกเด้งสั่นตามจังหวะนิ้วที่ถอนเข้าออก ยิ่งเสียวซ่าน เธอก็ยิ่งดูดกลืนนิ้วเขากลับ
 ควานลินมองภาพเธอดูดเลียนิ้วเขาด้วยหัวใจที่เต้นรัว จินตนาการอันร้ายกาจทำให้เผลอยิ้มออกมาอย่างพอใจ
 “ฮึก”
 ร่างที่เกร็งสั่น ภายในกระตุกตอดพร้อมน้ำหวานที่กระเซ็นแตกออกของเธอเป็นครั้งที่สอง
 จีฮุนหอบหายใจสะท้อน มองเขาถอดปราการตัวสุดท้ายของเขาออกช้าๆ
 ความเป็นชายดีดออกจากร่มผ้า ผงาดผึง ราวกับมันล่วงรู้ว่าเธอกำลังมองอยู่ ผงกลำตัวอวบใหญ่ขึ้นลงอย่างน่าหลงใหล
 “จีฮุน..”
 ควานลินเรียกเธอเสียงแหบพร่าเมื่อสังเกตเห็นตากลมโตจ้องมองมาที่กลางลำตัวเขาตาไม่กระพริบ
 “ขา.. ป๊ะป๋า”
 “หนูมองอะไรคะ คนดี..”
  จีฮุนเม้มปากแน่น ชี้นิ้วไปสิ่งที่สิ่งนั้นอย่างกลัวๆกล้าๆ
  ควานลินยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เดินผ่านหน้าเธอไป แล้วนั่งบนโซฟาตัวใหญ่อย่างสบายอารมณ์
  จีฮุนมองตามสายตาวอนเว้า สิ่งนั้นที่กลางลำตัวของเขาของผงกตัวขี้นลงช้าๆ ราวกับเชิญชวนเธอให้เข้าไปสัมผัส
 “มานี่สิคะ ที่รัก”
 เธอคลานเข่าไปหยุดอยู่ตรงหน้า ลำแท่งอวบใหญ่ผงาดชี้หน้าเธอนิ่ง มือใหญ่ลูบศีรษะอย่างเอ็นดู
 เธอเอื้อมมือแตะมันอย่างเบามือ เหลือบมองเขาช้าๆเพื่อขออนุญาต เขาพยักหน้า
 ลำแท่งอวบยาวและตรงใหญ่แข็งแน่นยามแตะนิ้วไปสัมผัส ปลายนิ้วลูบไล้ไปทั่วอย่างหลงใหล
 ปลายยอดเยิ้มด้วยน้ำสีขุ่นขาว เธอแตะมันเบาๆอย่างไม่แน่ใจ เอ่ยถามคำถามที่ทำให้เขาแทบคลั่งตาย
 “ป๊ะป๋า.. หนูกินได้ไหม”
 สุดจะอดทน ควานลินจับแก่นกายเข้าโพรงปากแดงอิ่มนั้นทันที จีฮุนตวัดสิ้นโลมเลียอย่างรู้งาน
 จีฮุนแค่รู้ว่า..
 ถ้าเขาต้องการให้เธอดูด.. เธอก็จะทำ
 ถ้าเขาต้องการให้เธอกลืน.. เธอก็จะทำ
 ถ้าเขาต้องการอะไรในตอนนี้.. เธอจะทำทุกอย่าง
 ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ในห้วงอารมณ์นี้
 เธอยอม..
 ครางลินครางเบาๆ จับศีรษะเธอโยกเข้าออกอย่างเมามัน ริมฝีปากนั้นดูดเม้นแก่นกายให้ร้อยจนแทบระเบิด
 น้ำตาที่เอ่ออื้นยามเขาดันเข้าไปจนชนช่องคอ ทำให้จีฮุนน่ารังแกขึ้นอีกร้อยเท่า
 ‘จีฮุน., ใครสั่งใครสอนให้เป็นคนจอมยั่วแบบนี้’
 เขาคิดขณะที่เร่งจังหวะเร็วขึ้นกับการกระทำนั้น ร่างเล็กที่นั่งคุกเข่าน้ำตาริน จุกแน่นที่คอจนอยากจะขย้อนออกมา แต่พอเงยหน้าขึ้นมองเขา ใบหน้าที่สุขสมนั้น ก็ทำให้เธอตัดสินใจดูดกลืนต่อ
 “อา..”
 ร่างสูงเกร็งตัว ฉีดพ่นน้ำนมขาวขุ่นเต็มโพรงปาก บางส่วนไหลเยิ้มล้นออกจากปาก หยดลงตามหน้าอกอวบอิ่ม
ควานลินออกแก่นกายออก เธอกลืนน้ำนมขุ่นลงคออย่างเต็มใจ กวาดลิ้นเลียส่วนที่เลอะออกมาตามริมฝีปากด้านนอก
 ควานลินอุ้มเธอกลับมานอนที่พื้นผ้าห่มตามเดิม จูบขมับเนียนช้าๆ
 “นอนเถอะ..จีฮุน”
 เธอหันหน้าไปมองเขาอย่างแปลกใจ เอ่ยถามเขาอย่างเศร้าๆ
 “ป๊ะป๋า..”
 “คะ คนเก่ง”
 “จบแล้วหรอคะ”
 เธอบดเบียดทรวงอกให้ถูไถกับอกเขา ควานลินเม้มปาก ตอบเธอย่างสะกดอารมณ์
 “ที่จริงก็ยัง..”
 “ป๊ะป๋า..”
 “มันไม่ดี.. มันไม่ควรจะ.. มากไปกว่านี้”
 น้ำตาคลอหน่วยขึ้นมาอีกรอบ หันหลังให้เขาแล้วสะอื้น ความไม่ประสีประสาททำให้คิดเข้าใจไปเองว่าเขาไม่ต้องการเธอ
 “จีฮุน.. อย่าร้อง..ไห้..”
 “ฮึก..”
 เขาพลิกตัวเธอให้กันกลับมาเผชิญหน้า ดวงตาแดงช้ำ ผิวหน้าระเรื่อขึ้นสีเข้มยามร้องไห้
 เขารู้ดีว่ามันไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องแบบนี้
 แต่ตอนนี้..
 จีฮุนน่าเอากว่าเดิมอีกร้อยเท่า
 ให้ตายเถอะ
 “ป๊ะป๋าไม่ต้องการหนู”
 เสียงเล็กพูดสะอื้นหอบ ควานลินรีบดึงเขามากอดไว้กับอกอย่างเอาใจ
 “ไม่ใช่.. ป๊ะป๋าต้องการหนู แต่..”
 “หนูก็ต้องการ.. หนูต้องการมัน”
 หมดสิ้นทุกอย่าง
 คำพูดที่ต้องการอธิบายให้เธอเข้าใจ และความอดทนของตัวเอง
 หมดสิ้นและพังทลายลงตรงนั้น
 ควานลินขึ้นคร่อมจูบริมฝีปากบางอีกครั้ง ลิ้นเธอตอบโต้เขากลับอย่างร้อนเร่า เกี่ยวกระหวัดแลกกินน้ำหวานกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
 ทรวงอกแอ่นขึ้นถูกับอกที่มัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้ออย่างกระสันเสียว มือหนารีบบีบบี้บัวเม็ดใหญ่ จนเธอครางหอบ
 “อา.. อื้อ..”
  หนึ่งมือสอดเข้ากลางลำตัวเล็ก ลูบไล้และเขี่ยขยี้จนน้ำหวานแตกกระเซ็นออกจากกลีบดอก
 ลิ้นดูดลิ้น แลกลิ้นโลมเลีย
 มือบีบบิด ขยำขยี้ดอกบัวและปลายยอดจนดิ้นเร่า
 ก่อนจะสอดแก่นกายอวบใหญ่กดเข้าในร่องหลืบที่อุ่นชื้นอย่างช้าๆ
 จีฮุนกรีดร้อง ปลายลิ้นเขารีบตวัดงับปากไว้เพื่อปิดเสียง มือเล็กทุบอกเขาซ้ำๆ ผลักร่างที่สูงใหญ่ให้ถอยออก น้ำตารื้นรินไหลจนอาบแก้ม

 เจ็บแสบและทรมานเหมือนร่างจะถูกฉีก
 ฝ่ามือใหญ่ปลอบประโลมทั้งการเขี่ยติ่งเกสร ลูบคลึงกับยอดอก หรือแม้แต่การจูบเพื่อดูดดึงความสนใจแต่ก็ไม่เป็นผล
 จีฮุนร้องไห้สะอื้น ส่ายหัวไม่เอาลูกเดียว
 ควานลินกัดฟันแน่น สงสารจนจับใจ
 ก้มลงมองแก่นกายที่เพิ่งสอดเข้าไปได้ไม่ถึงครึ่ง ควาบคับแน่นและดูดรัดตุบๆทำให้ลืมสิ้นแทบทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งน้ำตาที่ไหลรินของคนตรงหน้า
 “ฮึก..”
 จีฮุนดิ้นพราด แกนกายแน่นคับบดเบียดจนเต็มช่วงตัว ทำให้ขาสั่น ปวดแสบราวกับร่างถูกฉีกออก
เขาแช่ตัวไว้นิ่งเพื่อให้เธอปรับสภาพร่างกายรับแก่นกายที่บุกรุก จูบซ้ำๆที่ปากบางก่อนจะเริ่มขยับตัวเอาออกเป็นจังหวะช้าๆ สั้นๆ
 ความเจ็บแสบตรงปากทางถูกความวาบหวามของโพรงเนื้อด้านในกลืนกินจนหมด
 อ้าปากร้องครางยามเข้าถอนกายเข้าออกอยากเสียวกระสัน ยกสะโพกส่ายรับในทุกจังหวะที่บดเบียด
 แก่นกายแข็งดุจหินผาครูดสัมผัสผิวเนื้อนุ่มอุ่น ช้าสลับเร็ว บางจังหวะก็กดกระแทกแรงลึกจนเธอดีดดิ้น บางจังหวะก็เนิบนาบอบอุ่น จนน้ำหวานในกายรินไหล
 ในขณะที่อารมณ์เธอทะยานขึ้นจนถึงขีดสุด ควานลินก็สอดกระแทกรัวๆ จนจีฮุนแทบจะขาดใจ
 เธอไม่สนใจแล้วว่าเสียงครางของตัวเองจะดังแค่ไหน อารมณ์นี้เธอต้องการปลดปล่อย
 ปลดปล่อยความสุขที่ทุรนทุรายนี้ออกไปให้ได้
 เพียงครู่เดียวร่างอวบอิ่มก็เกร็งกระตุก รัดแก่นกายแข็งร้อนจนแน่นเป็นจังหวะ ใบหน้างามยิ้มหวานทำตาปรือ
 ควานลินถอดถอนแก่นกายออก อุ้มเธอขึ้นไปวางพาดบนเตียงคนไข้เพียงครึ่งตัว จับส่วนสะโพกงามให้พ้นขอบเตียงออกมาหน่อยๆ ก่อนจะหันไปปรับระดับความสูงของเตียงให้อยู่ในช่วงที่พอกับตัวเขา
 ระดับที่พอดีกับการสอดใส่
 จีฮุนมองตามการกระทำของเขาอย่างไม่ค่อยเข้าใจในตอนแรก ก่อนจะรู้แจ้งและเข้าใจทุกอย่างเมื่อเขาสอดประสานลำตัวเขามาอีกครั้ง
แบบนี้ลึกกว่าเดิม..
 จีฮุนดิ้นเร่า กระสับกระส่ายหาที่ยึดเกาะจนวุ่นไปหมด ควานลินมองตามอย่างขัดใจ ก่อนจะดึงมือเล็กให้มาบีบเคล้นหน้าอกที่เด้งสั่นของเธอแทน
 มือเขาไม่ว่าง..
 ป๊ะป๋าต้องยึดสะโพกหนูไว้ไงคะคนดี
 หนูก็.. ลูบไล้ตัวเองไปก่อน
 เนิ่นนานจนเธอกระตุกและบีบรัดเขาซ้ำๆ เขาก็ยังไม่ทีท่าว่าจะหยุดรังแกกันเสียที
 สุขสำลักจนสะอื้นไห้
 ในที่สุดเขาก็กดความแข็งแกร่งลงมาครั้งสุดท้าย พร้อมกับฉีดพ่นน้ำนมอุ่นจนเธอร้อนวูบวาบในโพรงกาย
 อุ้มเธอลงมานอนบนพื้นผ้าห่มช้าๆ
 เธอหลับตาพริ้มซุกศีรษะลงบนอกเขาอย่างพอใจ
 มือหนาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือตัวเองที่วางอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
 กดตั้งนาฬิกาปลุกเวลาสามทุ่มครึ่ง
 คิดในใจอย่างเจ้าเล่ห์
‘ฝันดีนะหนู ทุกๆสามสิบนาทีเจอกันใหม่’
............ .......... ............ ............. ............ ..............